O psiej lojalności... podczas pieczenia chleba

Chleby (klik) już upieczone... stygną i czekają... do kolacji będa całe,  potem będzie z nimi krucho :))

Podczas pieczenia - nie wiedzieć czemu! - przypomniała mi się pewna stara historia....

Było wiosenne, ciepłe popołudnie.  Miałam 4 albo 5 lat.  Nie pytając nikogo poszłam z Miką do koleżanki, której ogród leżał niedaleko mojego.  Zaczynało sie ściemniać a zabawa toczyła się w najlepsze i o powrocie do domu nikt nie myślał.  Kiedy zrobiło się już późno, mama niepokojąc się o mnie, rozpoczęła poszukiwania. Wołanie na nic sie zdało, przepadłam jak kamień w wodę...
Po jakimś czasie miejsce naszej obecności zdradziła szczekająca Mika... powrót do domu nie należał do wesołych.  Weszłam do domu i siadłam w fotelu, Mika ułożyła się pod  fotelem, za moimi nogami.  Tymczasem rozzłoszczona Mama wyrzucała z siebie słuszne pretensje, wykładając dlaczego źle postąpiłam i oczekując ode mnie tłumaczeń. Za każdym razem, kiedy Mama zbliżała się do fotela - Mika warczała!  Mama zdębiała, ponownie podeszła i... Mika wystawiła kły! ... tego jeszcze nie było!... żeby pies warczał na Mamę, to sie nie zdarzyło nigdy wcześniej.  A trzeba Wam wiedzieć, że Mika to psinka  (jamnik:)) o wyjątkowej łagodności i mądrości, nigdy wcześniej ani później nie okazała najdrobniejszej agresji, zawsze posłuszna, karna i ułożona.  Ale żeby warczeć i z zębami na Mamę!!!   Do dzisiaj wspominamy ten incydent.  Mama nigdy mnie nie uderzyła, ale wtedy jak mówiła -  nie wiadomo jak by było... powtarzała że Mika uratowała mi skórę:))  

I tak, ja siedziałam rozżalona i nieszczęśliwa w fotelu pochlipując (wcale nie skruszona:) a Mika - wierna towarzyszka niedoli - solidarnirnie mnie wspierała leżąc u moich stóp, równocześnie strzegąc mojego bezpieczeństwa:)

Nasza więź mocno się zacieśniła, z rozrzewnieniem wspominam jej lojalność i solidarność:)

Zdjęcie późniejsze, kiedy już chodziłam do szkoły

Wcześniej - przed Miką - był pies o wyjątkowym temperamencie - Boy , ale jego nie pamietam zbyt dobrze bo byłam całkiem mała...

A Mika to był pierwszy mój i tylko mój pies, a właściwie suczka. Pojechałam z Tatą żeby ją kupić i dostałam ją w prezencie.  Była mądrą i wspaniałą psiną, wierną i kochającą.  Towarzyszyła mi we wszystkich momentach dziecięcego życia, uczestniczyła w moich eskapadach, a spała pod moim łóżkiem... 

*

Czekamy na wiosnę:)