Ciasto czekoladowo-orzechowe z 'nutellą'

Najpierw ciąg dalszy kociej historii:

Pamiętacie, jak zamieszkały w moim ogrodzie kociaki - sztuk 7!!!

Jak znaleźć domy dla tylu kocich istot,  zakładając, że to koniecznie MUSZĄ być DOBRE domy!    

Mały kotek podoba się wszystkim, bo miły, bo śliczny, bo rozkoszny itp itd  ... ale jak kociak urośnie, to zaczyna w końcu być duży, z humorami, bałagani, chodzi po stole (żeby tylko!), wyjada z kanapek co najlepsze, skacze na wysokościach, mwspina się po zasłonach...:) itd... poza tym z wiekiem zaczynają w zwierzu buzować hormony, więc miauczy niemiłosiernie,  wyje, skrobie w drzwi, no i jeśli to kocurek -  zaczyna znaczyć teren (czyt. mieszkanie!!!)  

Wtedy kotek przestaje być przytulanką i staje się zwierzakiem z charakterem,  jakim staje się każdy normalny kot.   

Zawsze szukam opiekunów, którzy wiedzą coś o tych zwierzakach,  potrafią naturę kocią zrozumieć i pokochać - a to nie jest łatwe zadanie:)  Wszystkim  (może prawie wszystkim!)  wiadomo, że właściciel kota wcale nie jest jego właścicielem... to kot jest decydentem w tym związku, czasem pozwala człowiekowi myśleć że jest odwrotnie... bo człowiekowi jest potrzebna świadomość, że jest najważniejszy... choć tak przecież wcale nie jest:)  

Kto rozumie naturę kocią, przyjmuje  zwierza z całym jego dobrodziejstwem i już!  

Jeśli człowiek koniecznie musi dominować, to taki ktoś nie powinien mieć kota, niech lepiej sobie weźmie psa... 

Jak widzicie niełatwe to zadanie, znaleźć odpowiedni dom dla kociaka.

Zaczęły się poszukiwania... 

Pierwsi znaleźli dom bracia-arlekiny.  

Nie zdążyłam kociaków nawet nazwać...
Poszły do rodziny artystycznej: pani plastyk i pan muzyk.  Trafili idealnie, bo to ludzie mądrzy, wyrozumiali, kochający zwierzęta, mający dobre warunki...
Po dłuższym czasie spotkałam ich z kotami u naszego wspólnego weterynarza (musiały być szybko kastrowane, bo walczyły ze sobą na śmierć i życie:)), wyrosły na piękne koty, aż serce mi się radowało na ich widok, a w poczekalni swoim niebanalnym umaszczeniem i pięknym wyglądem zrobiły furorę:))

Potem 'poszła' Buraska. Tu było trochę kłopotów...nie tyle z kotką co z przyszłą jej panią :)))
Oj! niełatwe były pertraktacje.. nie będę wdawała się w szczegóły, mimo to, że osoba powiedziałabym 'trudna',  to jednak 'kociara' w każdym calu, to było najważniejsze i to zdecydowało że jednak koteczka u niej wylądowała...
W końcu nie ja będę  mieszkała z tą osobą, niech tam...
Najważniejsze, że Buraska jest przez swoją 'panią' kochana i że ma u niej warunki iście książęce:)

 Pozostały jeszcze: Tosia, Przymilna, Przymilny, Tifani... ale o nich opowiem następnym razem.



Żeby nie było tylko 'kocio', to zapraszam na pyszne ciasto (mam nadzieję że mimo świątecznego przesytu,  jeszcze będziecie ciasta jadali:)):

CIASTO CZEKOLADOWO-ORZECHOWE z 'nutellą'

*  120g miękkiego masła /można użyć 'Kasię'/
*  150g 'nutelli'
*  5 jajek
*  190g cukru pudru
*   3/4 szkl mąki pszennej
*  1 szkl zmielonych orzechów laskowych
*  1 łyzka kakao
*  3 łyżeczki proszku do pieczenia
*  80g mleka /4 łyżki/

Masło utrzeć mikserem na puch, dosypać cukier i dalej ucierać.  Dodawać po trochu : nutellę, żółtka, mąkę, kakao, mleko, orzechy i proszek do pieczenia.  Z białek ubić pianę i połączyć łyżką z ciastem.
Formę babkową albo podłużną wysmarować masłem i wysypać byłką.  Przełożyć ciasto i wstawić do piekarnika nagrzanego do 160stC, piec 20 minut.  Następnie podwyższyć do 170stC i piec jeszcze 30-35 minut - sprawdzić patyczkiem czy jest upieczone.  Studzić na kratce.

polewa czekoladowa:
 *  100g czekolady gorzkiej
*  50g masła

Stopić czekoladę (na parze lub w mikrofalówce), dodać masło i energicznie wymieszać.
Polać wystudzone ciasto.

Smacznego!

*

Wiewiórki też poczuły wiosnę :)